“Bir şarkı mırıldanarak yavaş yavaş elbisesini çıkarıyordu. Kalbimde şiddetli bir çarpıntı ve tatlı bir heyecan vardı. Onu hiçbir zaman böyle yarı çıplak görmemiştim. Elbisesini bir kanepenin üstüne serdi.İskarpinlerini ve çoraplarını karyolanın ayak ucuna fırlattı.” “Samanyolu önce –her zamanki gibi– tefrika edilir. Sonra kitap halinde basılır. Birdenbire büyük ilgi devşirir. Bu ilginin tanıklarındanım. Annem, yaz gecelerinde benim bir türlü göremediğim Samanyolu’nu âdeta görerek, kim bilir kaç kez, ‘Kerime Nadir’in bir romanı vardır: Samanyolu. Ablana hamileyken okumuştum, tesirinden bir türlü kurtulamamıştım...’ derdi.” Selim İleri