Bir toplumun bilgi ve kültür seviyesi ile yöneticilerin kültürel faaliyetler karşısındaki tavrı, sanatın gelişmesinde ya da gerilemesinde hep çok önemli bir etken olmuştur. Devlet yöneticileri, sanatçıları yaptıkları işleri öncelikle kamuya ve sonraki çağlara aktaracak ve adlarını ölümsüzleştirecek kişiler olarak görmüş, sanatçı da bu yolla sanatını maddi ve manevi açıdan rahatça icra edebileceği bir ortam bulmuştur. Hami-sanatçı ilişkisi, gelişmiş toplumlarda hep merak edilmiş ve çeşitli araştırmalara konu olmuştur. Bu kitapta, Osmanlı sanatının edebiyat boyutu, II. Selim dönemi sonuna kadar, sanat-devlet ilişkisi açısından incelenmektedir. Edebi, sosyal ve politik tarih perspektifleri göz önünde tutularak, Osmanlı edebiyatı bağlamında hamilik sisteminin nasıl işlediği ve sanatçıların bu sistem içerisinde eserlerini nasıl ürettikleri, çalışmanın temel ilgi alanlarını oluşturmaktadır.