Bir zamanlar yeryüzü ışıkla doluydu… Hatta şimdilerde o günleri cennet diye hatırlayanlar bile var… Tabiatın nimetlerinin farkındaydı insanlar… Sonra her şeyin üzerini sisli bir örtü kaplarken nimetler teker teker gizlendi… Tufanlarla, depremlerle doğa sınıyordu misafirlerini… Her defasında; “Ben kalıcıyım, siz gidicisiniz, benimle iyi geçinin” diyordu âdeta… Bunu, bir türlü anlayamayan insan, belki de son defa bu yuvanın hediyesiyle ödüllendiriliyor… Dünya, bir mucizesini daha koynundan çıkartarak insana sunuyor… Mucize taş aragonit artık ellerimizin arasında…