Latife Tekin, 1957’de Kayseri’nin Bünyan kazasına bağlı Karacafenk köyünde doğdu. Dokuz yaşında İstanbul’a geldi. 1983 yılında yayımlanan Sevgili Arsız Ölüm adlı kitabında göçle gelen kırılmayı bir kız çocuğunun gözünden anlattı. Büyülü dille gerçekliği daha önce görülmemiş bir biçimde buluşturan bu kitap, Türk edebiyatının klasikleri arasına girdi. 1984’te yayımladığı Berci Kristin Çöp Masalları’nda gecekonduları, çöp dağının çevresinde yaşayan insanların gerçekliğini, cümbüşlü dünyalarını kendine özgü şiirli diliyle yazdı. Gece Dersleri’nde (1986), 12 Eylül Darbesi’nin ardından sol harekete eleştiri getiren ilk yazar oldu; Aşk İşaretleri’nde (1995) dilin iktidarı bağlamında hayatın içinde kurulan iktidar ilişkilerinin doğasına yaklaştı. 1997’de Ahmet Filmer’le birlikte Gümüşlük Akademisi’ni kuran Latife Tekin, vakfın kuruluşu sırasında Gümüşlük Akademisi adlı bir novella yayımladı. 2001’de yayımlanan Ormanda Ölüm Yokmuş, Latife Tekin’in rüya diline yaklaştığı, doğanın içine doğru çekilmeye başladığı ilk kitabıydı. Unutma Bahçesi’nde (2005) ütopya kavramını, doğaya çekilen ve toplu halde yaşayıp üretmek için çalışan insanları yazdı. Bu kitabıyla 2006 Sedat Simavi Edebiyat Ödülü’ne değer görüldü. Tekin’in son romanı Muinar 2006’da yayımlandı. Romanları İngilizceden Farsçaya, Arapçadan Fransızcaya pek çok dünya diline çevrildi. Kendini ekososyalistlere, ekofeministlere, anarşistlere yakın hissettiğini söyleyen Latife Tekin, var olan devlet yapısına ve onun yaptırımlarına, her türden özgürlük denetleyici mekanizmaya karşı tepkisini kitaplarında olduğu gibi konuşmalarında da dile getirmeyi sürdürüyor.