Brooklyn, 1940 yazı. Hastane odasından, içini dökebileceği tek insana mektup yazan bir adam. Annesi, babası ve kardeşleriyle birlikte daha çocuk yaştayken Rusya’dan göç etmiş 39 yaşında bir Yahudi. Sırdaşıysa tek çocuğu, henüz on sekiz aylık olan kızı. Kahramanımız hep ölçülü ve başkalarını incitmekten çekinen, zaman zaman alaylı, ama sevecen bir dille hastanedeki günlerini anlatmaya başlıyor. Ancak, yakınlarının yalanları onu yalnızlığıyla baş başa bıraktığında ve ölüm korkusu giderek benliğini sardığında, yazdığı mektup, kendisi tamamen unutulmadan ve çocuğuyla yaşadıkları belleklerden silinmeden önce kızına ulaştırılması gereken bie belgeye dönüşüyor. Ölmekte olan bir babanın kızına yazdıkları ve Carol Bernstein’ın ona verdiği yanıt...