“Küçüktüm. Köyüm de küçüktü, sonradan anladım. Ama ben küçükken, bana büyük görünürdü, bir ucundan diğerine gitmek zorunda kaldığımda içime korku salacak kadar. Sanki yedi ülke ve üç kıta, bir o kadar da deniz ve dağ aşmalıydım. Gökyüzünün en yüksek katına ve yerin derinliklerine yolculuk ederdim âdeta. Her yüz metrede bir diyar değiştirir, deri değiştirirdim. Kâh komşu, kâh akraba, kâh el olurdum.” Şeyhmus Dağtekin oya gibi ince ve melodik üslubuyla destan olarak nitelenebilecek bu ilk romanında, çocukluk duygularının kaynağına şiirsel bir yolculuğa çıkıyor. Geleneksel bilgeliğin derin dağarından damıtılmış öğelerle büyük bir çağdaş yazarın doğuş hikâyesine tanık oluyoruz.