Her öyküsünde farklı bir dünya kuran bir yazar Ömer Ayhan. Onun "Suspiria" adlı öykü kitabı da adını ünlü bir korku filminden alıyor. Bu da bize kitapla ilgili önemli bir ipucu veriyor. Bu öykülerin kıyısından köşesinden filmler geçiyor, satır aralarından bildiğimiz tanıdığımız melodiler duyuluyor. İsa’ya dek uzanıyor acımasızlık, Âdem ile Havva’nın birlikteliğine kadar ya da birleşemeyişine. Bir ayrılığın pastanesine düşüyor kimi zaman okuyucunun yolu, kimi zaman da çocukluğun o gizemli ilk’lerine. Ölüm sık sık çıkıyor karşımıza tüm dehşetiyle. Yeni zamanların ruhu derinden hissediliyor, kendimizi içine hapsettiğimiz fanuslarımızın havasızlığını soluyoruz sanki. Birbirlerini yeraltında arayan kahramanlarla tanışıyoruz sayfalarda. Ömer Ayhan, bu kitapta on üç öykü kuruyor. Kimi nerdeyse birer polisiye olan öyküler bunlar. Gizem ve çocukluğun büyüsünün ağır bastığı öyküler. Sinemanın rol çaldığı, müziğin çoğu zaman fonda kalmadığı öyküler. Ayhan, kitaba da adını veren Suspiria dışında kısa öyküleri tercih ediyor. Ama kısa ya da uzun her öykünün dünyasını özenle kuruyor. "Suspiria" Ömer Ayhan’a ve onun "yeraltındaki dünyası"na bir bilet vaat ediyor.