Sırça Tuzak’la başlayan hikâyenin ikinci perdesi açılıyor… İblis, olduğu yerde doğruldu ve yataktan çıktı. Kollarını göğsünde çapraz yapıp hâkim bir tavırla Selçuk’un gözlerine bakarak devam etti: “Bir kez daha söylüyorum: Seninle ilgili ümidim yüksek. Senin karakter yelpazende, kıskançlıktan kibre, doyumsuzluktan küstahlığa, yalancılıktan iftiraya, hırsızlıktan megalomaniye; bütün istediğim renkler mevcut. Ve... en önemlisi, aralarında sevgi yok. Yani mükemmelsin. Yeter ki, yelpazeyi açıp kaparken hesaplarını çok dikkatli yap. Yoksa daha önce de söylediğim gibi, kendi rüzgârınla savrulup kalırsın. O zaman ben hiçbir şey yapamam.” Yıllardır sanayicilik yapan isim sahibi, saygın bir aile… Ailenin dağılmasına neden olan bir adam… Ve onun bir sanayi imparatorluğunu çökerten ”şeytanî“ planı… Nermin Bezmen Şeytanın İflası’nda Sırça Tuzak’la başlayan hikâyenin ikinci perdesini açıyor, âdeta sinematografik bir kurguyla Vardar İmparatorluğu’nu üçüncü nesle teslim ediyor. Meraklı bir okursanız bu kitapta anlatılan ailenin ne kadar kurgu ne kadar gerçek olduğuna dair tahminlerde bulunmaya çalışacaksınız belki. Ya da romandaki hangi kadın karakterin yazarından izler taşıdığına dair bir dedektiflik uğraşı içine gireceksiniz. Ama kesin olan bir şey var: Şeytanın İflası’nı bir kez okumaya başladığınızda elinizden bırakamayacaksınız.