"Ruh Dağı", hiçbir ideolojik kalıba ya da politik fraksiyona bağlanmadığı için sürekli olarak başı derde girmiş, yazdıklarının pek çoğu ortadan kaldırılmış, kitaplarının basımı ve ülkesine girişi yasaklanmış, Nobel Edebiyat Ödülü kazanmış ilk Çinli’nin, Gao Xingjian’ın en önemli romanıdır. Çin’de Maocu dönemin sosyalist gerçekçiliği kadar onun reddi anlamına gelen "reform romanları"nı da eleştiren yazara 2000 yılı Nobel Edebiyat Ödülü, "Çin roman ve tiyatrosuna yeni yollar açan anlatı ustalığı" gerekçesiyle verilmiştir. Otobiyografik izler de taşıyan "Ruh Dağı"nda Gao Xingjian, yerelden evrensele ulaşmanın olağanüstü bir örneğini yaratır. Bu romanda anlatılan bir başkasının varlığı, kişinin yalnızlık sorununu ortadan kaldırırken, öte yandan da bir endişe kaynağıdır; çünkü her ilişki bünyesinde kaçınılmaz olarak bir tür iktidar mücadelesi barındırır. Bu, kişinin ailesiyle, eşiyle, ebeveynleriyle, arkadaşlarıyla ve daha büyük kolektif gruplarla (içinde bulunduğu toplumla) ilişkilerinde karşı karşıya kaldığı varoluşsal bir ikilemdir. İnsanlık tarihi bireyin, kolektif olanın gücüne zor yoluyla ya da ideolojik ikna yöntemiyle boyun eğdirilmesinin sayısız örnekleriyle doludur; bireyin kolektif olana teslim olması zamanla alışkanlık, gelenek haline dönüşür ve bu tek bir kültüre özgü değil, evrenseldir. Okur için değil "birey" için yazdığını, yazarın topluma meydan okumaktan korkmaması gerektiğini söyleyen Gao Xingjian, edebiyatın "saf bir tüketim nesnesi" olarak algılanmasına karşı çıkar.