“Beni kitaplarda, aşkın dağlarında ve ölüm anında bulabilirsin” Yıldızlar neden böyle uzak dururlar bize? Oysa yıldızlara sahip olmak uğruna ömrümüzü hayallere satarız. Hazan mevsimlerinde hep, karşılıksız, sınırsız, ölesiye... Her şehrin bir dağı olmalı; yüce ve ihtişamlı. Ve o dağdan hoyrat rüzgârlar esmeli şehrin yüreğine. Şehir irkilmeli, korkmalı, ağlamalı, üşümeli. Ama dağını sevmeli de, karşılığı, ölüm de olsa. Beklemeli, ummalı! Neyi mi? Kimi mi? Niçin mi? Neden mi? Ne zamana kadar mı? Şehir bilmeli.