Bir yaşlılık izi var öykülerde... Yaşanmışlık var.... Seçeneksizlik! Ölüm var, bir öykünün sonunda sizi yerinizden oynatacak kadar beklenmedik... Bir sorgu odasındaki acı var. Çekip gidenlerin insanda yarattığı o yitiklik duygusu... Müzayededen alınmış bir lambanın solgun ışığına saklanan bir şair. Bir gencin saflığı, yaşlı bir aktörün hesaplaşmaları... Biraz gözetleyen, biraz sorgulayan, bazen acımasız, bazen hüzünlü öyküler bunlar. Sibel Türker istediği zaman kalemine muzipçe göz kırptırabilen, öykülerini anlatırken sonuna dek sır vermeyen, gerektiğinde erkek sesiyle de konuşabilen bir kadın yazar. Öykülerinde farklılıklar yaratmayı seviyor ve bunu ustaca yapıyor. "Kalp(Y)azan", birbirinden çok ayrı yönlere giden ama aynı sıcaklıkta buluşan 10 öyküden oluşuyor. Ve edebiyatımızda yeni ve özgün bir sesi müjdeliyor.