Birbirinin içinden geçen 18 öyküden oluşan "Daima ve Sonsuza Dek"te hayatın anlamını arayış, bir kopuşun tadı ve kokusu var. Erkekler ve kadınların çölde yalnız başlarına at koşturuşu ve özellikle kadınların başarıyla anlatılan yalnızlığı, bu tespiti doğrulayan sahneler. Çantalarını çölde evire çevire uzaklara fırlatmaları, çırılçıplak, hiçbir şeysiz öylece kalakalmaları, "akla kara arasındaki tereddütlerini" def etmeleri ve hep ailelerinin gitmemeleri için uyardıkları yerlere yelken açmaları. Dörrie, sürükleyici tablolarında kadınlarının yaşam projelerindeki çelişkilerine de yer veriyor, ama asla katı bir feminizmin tuzağına düşmüyor.