“Mevsimler gıyaben geçer, acının uyuşturan yanı da çekilirken hayatından, yağma edilene inat bir şeye tutunursun çaresiz. Tutunacaksın ki kalkabilesin ayağa ve sebat edilen yerden adımını atabilesin ileriye doğru. O, bedeli canla ödenmiş sözleri yepyeni cümlelerle birleştirebilesin. Devamını getiresin, söz yarım kalmasın diye. Sana dünya içinde dünya vermiş insana ayıp olmasın diye. Nice zaman sonra elime aldığım on bir yılıma tutundum. Kendi zeminime en sağlam taş ettiklerimi, getirip önünüze sundum. İşte buyum.” Karin Karakaşlı’nın Agos gazetesinde 1996-2008 yılları arasında yayımlanan yazılarından bir seçki. Çığlığa dönüşen fısıltılar, yürekleri sarsacak denemeler…