Aşk bedenin neresinde gizli? Bedenin hücrelerle boydan boya örülmüş eşsiz ağı... O bedenin kuytu köşelerinde yuvalanmış duygular, sözcükler… Her biri dile gelmiş, karakter kazanmış, konuşkan organlar... Hande Özcan, yeni romanı Corpus’ta, bir bedeni otopsi masasına yatırıp sipsivri bir neşterle en derin kesikleri atmaktan çekinmiyor. Romanın kadın kahramanı Leyla, Türk bir baba ve İrlandalı bir annenin kızı olarak dünyaya gelir. Daha çok küçükken anne evi terk eder. Baba ve Leyla İngiltere’de yaşamaya başlar. Tek başına kızını büyütmeye çalışan İbrahim, Türkiye ziyaretinde Zuhal ile tanıştırılır. İbrahim, Zuhal’in Leyla’ya ilk anda gösterdiği sevgiden etkilenerek onunla evlenmeye karar verir. İngiltere’ye birlikte dönerler. Başta müzik olmak üzere, her şeye meraklı, güzel bir kız olan Leyla’nın hayatı, tanışacağı yeni insanlarla birlikte yeni maceralara doğru sürüklenir. Macera dolu hayatında, aynı kanı taşıyan iki erkeğin aşkı ve kendi gerçekleri arasında sıkışıp kalan Leyla’nın çarpıcı öyküsünü Hande Özcan, bize, bir modern zaman masalı havasında aktarıyor. “Corpus”, Latincede ceset, beden, gövde gibi anlamlara geliyor. Buna paralel olarak, kitabın her bölümünün başında bir beden parçasının tanımı yer alıyor. Ve bu sıradışı aşk hikâyesi bu özgün kurgu ve biçim üzerinden işliyor. Kulak: Meraklıdır. Duyar. Duymaz. Çekilir. Kızarır. Üşür. Delinir. Denge organıdır. Küpe takılır. Kulağımıza küpe olur. Kulak misafiri olunur. İçine kar suyu kaçar. Bir kulaktan girip diğerinden çıkar bazen. Kepçe olur. Yelken olur. Müzik dinler. İçi pislenir, akar. Memesi vardır. Zarı vardır. Eski kulağı kesikler vardır. Kulak kabartanlar vardır. Kulak asmayanlar vardır. Kulaktan dolma laflarla yola çıkılmamalıdır. Kulağın üç küçük kardeşi vardır: çekiç, örs, üzengi. Ve erkektir. Beden parçalarının her birinin belli duyguları anlatmayı hedeflediği kitaptaki çizimler, ünlü illüstratör Huban Korman’a ait.