Savaşın acımasız bir sesi vardır. Yakıcı, yıkıcı, yok edici bir siren sesi. Wolfgang Borchert, yıllarca bu ses kulağından eksilmeden yaşamış bir kuşağın Alman edebiyatındaki en önemli temsilcilerinden biri. Edebiyat tarihçilerinin yıkıntı edebiyatı adını verdikleri bu akımın tüm gücü var onun şiir ve hikâyelerinde. İkinci Dünya Savaşı'nın ardından yanmış yıkılmış bir ülkeye dönen bir yazar olarak en etkili yolu seçmiş o: kısa ve sade öyküler yazmış. Savaşı ve savaş sonrasındaki zorlukları anlatan öykülerin sadeliği çarpıcılığına engel olmamış, tam tersine çok daha büyük bir güç kazandırmış onlara. Bu kitaptaki öykülerin hepsi birer belge niteliği taşıyor. Ama hepsi de usta bir edebiyatçının kaleminden çıkmış. Borchert’in 60’lı yıllarda "Bu Salı" adı altında dilimize kazandırılan öykülerini de içeren bu öykü seçmesi, duyarlı bir yazarın zorlu hayatından kesitleri de sunuyor bize. Borchert, bu öykülerin çoğunu hasta yatağında, ölümü beklerken yazmış. 26 yaşında dünyaya veda eden bu büyük edebiyatçıyla bazen bir hücrede sıkışıp kalma duygusunu, bazen açlığı, bazen ölümün acımasızlığını yaşayacaksınız. Hep o yaşta, 26 yaşında kalmış bir ses gelecek kulaklarınıza, bir haykırış sesi. Haksızlığa uğramış, kandırılmış bir neslin sesi...