1947 yılının soğuk ve ıssız bir eylül sabahıydı. İstanbul, nasıl biteceğini bilmediği bir güne uyanıyordu. İstanbul'a yabancı bir adam, Haydarpaşa Garı'nın mermer merdivenlerinde, elini alnına siper etmiş günün ilk ışıklarına karşı dimdik duruyor, yeni hayatına bakıyordu. İbrahim Polat, İstanbul'a doğru yola çıktığında, cebinde bir tek hayalleri vardı. Çok geçmeden İstanbul'un zengin dokusuna karışacak, İstanbul'la birlikte büyüyecek, atılımlara imza atacaktı. Cebindeki hayalleri Türkiye'nin ileri gelenleriyle hayata geçirdi, başkalarının tahmin bile edemeyeceği dostluklar kurdu, başarılar elde etti. İbrahim Polat, şimdi yaşamını başa sarıyor ve ömründen süzülen anıları okurla paylaşıyor.